نارسایی قلبی سمت چپ
عمل پمپاژ قلب، خونِ غنی از اکسیژن را در حین حرکت از ریه‌ها به دهلیز چپ، سپس به بطن چپ، که آن را به بقیه بدن پمپ می‌کند، حرکت می‌دهد. بیشترِ نیروی پمپاژ قلب توسط بطن چپ تأمین می‌شود، بنابراین بزرگتر از حفره‌های دیگر است و برای عملکرد طبیعی قلب ضروری است. در نارسایی قلبی سمت چپ یا بطن چپ (Left ventricular)، سمت چپ قلب باید سخت‌تر کار کند تا بتواند همان مقدار خون را پمپاژ کند.
دو نوع نارسایی قلبی سمت چپ وجود دارد که درمان دارویی برای این دو نوع متفاوت است.
- در HFrEF که نارسایی سیستولیک نامیده می‌شود، بطن چپ توانایی خود را برای انقباض طبیعی از دست می‌دهد. قلب نمی‌تواند با نیروی کافی، برای به جریان انداختنِ خونِ مورد نیاز پمپاژ کند.
- در HFpEF که نارسایی دیاستولیک (یا اختلال عملکرد دیاستولیک) نیز نامیده می‌شود، بطن چپ توانایی خود را برای شل‌شدن طبیعی از دست می‌دهد زیرا عضله سفت شده است. در نتیجه قلب نمی‌تواند در طول دوره استراحت بین هر ضربان، به درستی با خون پر شود.
A. نارسایی قلبی سمت راست
B. نارسایی قلبی سمت چپ
C. نارسایی احتقانی قلب
نارسایی قلبی سمت راست
عمل پمپاژ قلب، خون «استفاده‌شده» را که از طریق وریدها از دهلیز راست به بطن راست به قلب بازمی‌گردد، منتقل می‌کند. سپس بطن راست، خون را از قلب به داخل ریه‌ها پمپ می‌کند تا دوباره با اکسیژن پُر شود.
نارسایی قلبی سمت راست یا بطن راست (RV) معمولاً در نتیجه نارسایی سمت چپ رخ می‌دهد. هنگامی که بطن چپ از کار می افتد، افزایش فشار مایع از طریق ریه‌ها به قلب منتقل می‌شود و در نهایت به سمت راست قلب آسیب می‌رساند. هنگامی که سمت راست قدرت پمپاژ خود را از دست می‌دهد، خون در رگ‌های بدن تجمع می‌کند. این مسئله معمولا باعث تورم یا احتقان در پاها، مچ پا و تورم در داخل شکم مانند دستگاه گوارش و کبد می‌شود، که باعث آسیت (Ascites) می‌شود.
نارسایی احتقانی قلب
نارسایی احتقانی قلب (CHF) نوعی از نارسایی قلبی است که نیاز به مراقبت‌های پزشکی به موقع دارد، اگرچه گاهی اوقات این دو اصطلاح به جای هم استفاده می‌شوند.
با کُند شدن جریان خون از قلب، خونی که از طریق سیاهرگ‌هابه قلب بازمی‌گردد، تجمع می‌یابد و موجب احتقان در بافت‌های بدن می‌شود، اغلب به‌شکل تورم (اِدِم). تورم اکثراً در پاها و مچ پا دیده می‌شود اما می‌تواند در سایر قسمت‌های بدن نیز رخ دهد.
گاهی اوقات مایعات در ریه‌ها جمع می‌شود که تنفس را مختل می‌کند و باعث تنگی نفس می‌شود، به خصوص زمانی که فرد دراز کشیده است. این حالت، «اِدِم ریوی» نامیده می‌شود و در صورت عدم‌درمان می‌تواند باعث ناراحتی تنفسی شود.
نارسایی قلبی بر توانایی کلیه‌ها برای دفع سدیم و آب نیز تأثیر می‌گذارد. این آبِ احتباس‌شده، تورم در بافت‌های بدن (اِدِم) را تشدید می‌کند.